Mary Kay Ash
پشت صحنه هر موفقیت بزرگی
سالها تجربه، شکست، سالها درد و رنج هست.
سلام
حتما براتون پیش اومده روزایی و تجربه کنید که اوضاع بر وفق مرادتون نیست،از گذشته دلگیر و از آینده درخشان نا امید هستین هیچ چیزی اونجوری که فکرشو میکردید و می‌خواستید پیش نمیره.
و با خودتون فکر می‌کنید که «اگه جای دیگه‌ای بودم، اگه کشور دیگه‌ای به دنیا می‌اومدم، اگه من جای فلانی بودم حتما شرایطم بهتر از الان بود» و بعد نتیجه گیری می‌کنید که: «اگه نمی‌تونم به اهدافم برسم چون شرایط من خاص هست»
«اگه منم موقعیتش رو داشتم اگه منم تو اون شرایط بودم حتما بهتر پیش میرفت حتما زودتر می‌رسیدم، قطعا ثروتمند می‌شدم»
اگه ….
اگه…
اگه…
همه این اگه های سمّی فقط باعث میشه شما کمتر از اون‌چه که میتونید تلاش کنید و در نتیجه کمتر از اون‌چیزی که می‌تونستید باشید، بشید. این اگه‌های سمی، این باورهای غلط باعث میشه که از تمام نیروها و پتانسیل‌های درونیتون استفاده نکنید و باور کنید که موفقیت‌های بزرگ برای یه سری «آدم ویژه با شرایط خاص» هست و شماجز اونها نیستید و نمیتونید باشید.
و این اگه‌ها سمّی و کشنده هستن. این اگه ها قاتل امیدن، میدونید چندتا تلاش رو کشن؟ میدونید چند تا نفر اول با همین اگه ها هیچ وقت وارد میدون مبارزه نشدن؟ میدونید چندتا قهرمان تسلیم شدن و شکست خوردن؟ این اگه ها قاتلن، قاتل لیست هدف شما
این «اگه» ها تمام انرژی شما رو میخورن و باعث میشن فلج ذهنی بشید و باور موفقیت رو بای همیشه از دست بدید.
جهنم جایی هست که یه روزی با خودت مواجه میشی خود تکامل یافتت خود تحقق یافتت و میفهمی میتونستی باشی و نیستی، میتونستی برسی و نرسیدی، میتونستی ولی نخواستی…
خلاصه ای از زندگی خانم مری کی رو میخونید در زیر :
زنی از جنس «شیر»
مری کی اَش:
وقتی سه سالش بود پدرش رفت آزمایشگاه بیماران سل و علیرغم چهار سال درمان ناتوان موند،
مادرش برای دستمزدی خیلی کم از صبح تا شب در رستورانی کار میکرد و و مری در سن هفت سالگی هم خانه داری میکرد و هم از پدرش مراقبت میکرد .
علیرغم علاقه زیادش به تحصیل نمیتونست روی پرداخت هزینه دانشگاه توسط خانواده اش حساب کنه و تصمیم گرفت کار کنه تا بتونه هزینه تحصیلشو خودش پرداخت کنه.
از کار کردن برای حمل محصولات خانگی سنگین تا مدیر آموزش گرفته همه نوع کار سنتی رو امتحان کرد تا بالاخره با استفاده از کسب تجربه های تلخ و شیرینش در 45 سالگی با پس اندازی که صفر و بدون حامی، به سختی جمع آوری کرده بود، تصمیم گرفت شرکت خودشو برپایه « یک سرمایه گذاری موفق برای زن ها با فرصت های برابر برای رسیدن به موفقیت های شخصی و مالی» ایجادکنه.
مری کی با استفاده از برنامه‌های انگیزشی و آموزشی تونست محیط متفاوتی از سایر کسب‌وکارها ایجاد کنه و به این قاعده طلایی اعتقاد داشت :
«با دیگران آن گونه رفتار کنید که دوست دارید با شما رفتار شود»
جالبه بدونید که شرکتش در همون سال اول به سود رسید و تا پایان سال دوم تقریباً 1 میلیون دلار محصول به فروش رسونده بود.در قلب سازمان سودآور و محکمش شخصیت پر شور و زنانه اش به چشم میخورد. عشق او به رنگ صورتی معروف بود و این رنگ رو در همه جای کسب و کارش استفاده میکرد. از لوگو وبسته بندی محصولات گرفته تا کادیلاک هایی صورتی که به مشاوران پرفروش شرکتش هدیه میداد.
درباره مری کی بیشتر بدانید:
مری کی چندین کتاب نوشته و تجربه هاش رو در اونها به یادگار گذاشته
ازجمله:
مری کی، داستان موفقیت پویاترین بازرگان زن آمریکا (1981)، مری کی درباره مدیریت افراد می گوید (1984) و مریکی: می توانی به همه چیز برسی (1995).
جوایز و دستاوردهای مری کی :
مری کی اش جوایز و افتخارات زیادی دریافت کرد. مهم ترین آن ها عبارت بودند از جایزه برجسته تری شهروندآمریکای هوراسیو آلگر در سال 1978، جایزه رهبری دیل کارنگی در سال 1977، جایزه گلدن پلیت توسط آکادمیدستاوردهای آمریکایی در سال 1980 و …
در سال 1996 او وارد سالن مشاهیر کسب و کار Junior Achievement آمریکا شد.
در سال 199 از او به عنوان برجسته ترین زن در کسب و کار در قرن بیستم توسط تلویزیون لایف تایم تقدیر شد.
در سال 2001 او جایزه «عدل برابر» را از خدمات حقوقی شمال تگزاس دریافت کرد.
یکم از زندگی شخصیش بخونیم و میراثی که به جا گذاشت:
مری کی در سال 1935 با جی.بن راجرز، کارمند پمپ بنزین ازدواج کرد که هم چنین با یک گروه محلی موسیقی مینواخت. این ازدواج در سال 1946 به طلاق ختم شد. این زوج سه فرزند داشتند که بعدها به کسب و کار خانوادگی پیوستند.
درحالی که پسر کوچکتری ریچارد ریموند راجرز در اوایل کسب و کار به این شرکت پیوست، پسر بزرگش هشت ماه بعد به آن ها پیوست. در سال 1981 دخترش مریلین رید نیز به عنوان یکی از مدیران شرکت به این کسب و کار پیوست.
در سال 1963، دو ماه قبل از اینکه لوازم آرایشی مری کی راه اندازی شود، با جورج آرتور هالنبک که شیمیدان بودازدواج کرد. اما او بر اثر سکته قلبی یک ماه بعد از ازدواجشان جان خود را از دست داد.
در سال 1966، او با ملویل جرومه اش یک فروشنده بازنشسته ازدواج کرد. این ازدواج موفق بود و آن ها تا زمانمرگش بر اثر سرطان ریه تا 7 جولای 1980 با هم زندگی کردند.
در ماه فوریه در سال 1996 مری کی سکته کرد که باعث شد خانه نشین شود و نتواند صحبت کند. او پنج سال بههمین شکل زندگی کرد تا اینکه در 22 نوامبر 2001 به علل طبیعی در خانه اش در دالاس درگذشت.
او در گورستان پارک یادبود Sparkman-Hillcrest دفن شد.
در سال 1966 او بنیاد خیریه مری کی را تاسیس کرد. با تکیه بر میراث او، این خیریه هم چنان به حمایت ازتحقیقا سرطان و کار برای ریشه کن کردن خشونت خانگی ادامه می دهد.
مری کی اش در زمان مرگش ثروت تخمینی 98 میلیون دلار داشت.
مری کی اش، همان طور که خوندید در فقر مطلق بزرگ شد، چالش های بسیاری رو در کودکی و زندگی زناشویی پشت سر گذاشت ولی هیچوقت رویاهاشرو فراموش نکرد و تصویری عالی از شخصیت یک زن قدرتمند رو به دنیا ارایه کرد . زنی که تونست با پشتکار و امیداسم و رسمش رو در تاریخ جاودانه کنه و به همه انسان ها به خصوص زنان ثابت کنه که هیچ محدودیتی جلودارموفقیت و رشد اونها نیست اگر فقط «بخواهند»
روحت شاد، راهت پایدار،رسمت جاوید مری عزیز
همه شما میتونید مری کی باشید، چرا تو نه ؟چرا همین الان نه؟
عقاب هستم خدمتگزار سازمان wwet
با سلام از نوشته شما استفاده بردم و چون مقایسه عقاب بر دیگر حیوانات در تغییر و ماندن بسیار مقایسه عالی در عین حال بسیار سخت است و این خود باور بسیارمهمی برای انگیزه دادن و نشان دادن راه به آن دسته از انسانهایی است که بهتر خود را باور کنند و مقام والای انسانی خود را بیشتر درک کنند.
در مقایسه بانوان و آقایان از نظر توان معمولاً آقایان از قدرت بدنی بالاتر و بانوان از قدرت کمتری برخوردار هستند ولی این مانع از رسیدن به هدفهای والای هیچ کسی نمی‌تواند باشد و برای رسیدن باید نهایت توان را بکار برد و با همت و پشتکار بر هر مشکلی می‌توان فائق آمد .دلیل کم آوردن کم توانی نیس بلکه استمرار و در مسیر ماندن است حتی اگر شکست پشت شکست باشد ولی در آخر پیروزی از آن کسی است که از شکست ها درس میگیرد و بهترین مسیر پیروزی را پیدا میکند.
بسیار عالی
پشت هر زن موفقی فقط و فقط خودشه
فقط کافیه همه ی خانم ها به خودباوری برسن تا دنیا رو تکون بدن